Βασικά θα την κάνω: θέλω να κλείσω τα μάτια και να περάσει από μπροστά μου όλο το φετινό καλοκαίρι.
Χωρίς όμως τις σκέψεις. Και χωρίς τις τύψεις. Α! και χωρίς τα αγουροξυπνήματα με το ζαβλακωμένο από τον ήλιο κεφάλι.
Έτσι ακριβώς όπως ήταν: πολύ βράδυ, πολύ πράσινο, λίγη θάλασσα, πολύ πόλη (μία είναι η πόλη), πολύ υπολογιστή, πολύ μουσική, πολύ παγωτό μηχανής, πολύ περπάτημα, πολύ ενθουσιασμό, πολύ χαρά, πολύ σουρεάλα.
Και αφού περάσει όλο το καλοκαίρι από μπροστά μου, θέλω να ανοίξω πάλι τα μάτια και να χιονίζει. Να κρατάω μία ζεστή κούπα, από την σοκολάτα που θα έχει μέσα και να είναι απόγευμα. Σούρουπο. Να μην είμαι μόνη. Πίσω μου να ακούγονται φωνές. Γνωστές, φιλικές, να μου λένε: σταμάτα πια να ονειρεύεσαι και έλα να διαλέξουμε ταινία!
Και εγώ να ξανακλείνω τα μάτια, να μυρίζω τον αέρα και να χαμογελάω από ευτυχία.
Αυτό θέλω!
1 σχόλιο:
"πολύ πόλη
μια είναι η πόλη"
Πλάκα έχει αυτός ο διάλογος με το παρελθόν.
Πωπωω περνάν τα χρόνια και ακόμα με το παγωτό μηχανής στο χέρι.
Δημοσίευση σχολίου