I am a queen and I have a biggg castle

Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει συγκεκριμένες μέρες από την σχολική μου περίοδο. Καλοκαίρι. Βράδυ. Μουσική, σκοτάδι, κόσμος, και όμως, αυτοί οι στίχοι με στέλνανε σε μοναχικά ταξίδια.
Από τότε αναρωτιόμουνα 'τι θέλει να πει ο ποιητής'. Δεν ΄το έμαθα ποτέ. Ούτε καν είχα βρει μία ικανοποιητική απάντηση.
Σχεδόν 10 χρόνια μετά και το ξανάκουσα τυχαία πριν από κάποιες ώρες. Όταν διάφορες αναμνήσεις, ξεχασμένες τις περισσότερες φορές, για κάποιο λόγο μου αφυπνίζονται, τότε νιώθω τα μάτια να γυρνάνε πίσω ακριβώς εκείνη την στιγμή και να μου δίνουν έντονες, στιγμιαίες δόσεις, αληθινά χρονικά dt και ταυτόχρονα μία γεύση παλιά, ξεχασμένη αλλά και τόσο γνωστή. Είναι ίσως λυπηρό αλλά τελικά τέτοιες αναμνήσεις είναι η απόδειξη της ζωής μας. Πιστεύω όμως ότι δεν πειράζει να ξεχνάμε. Αρκεί όταν θυμηθούμε να αισθανθούμε.

p.s. χαίρομαι πολύ που το θυμήθηκα μαζί σου αυτό το τραγούδι.