Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι

Δυο χρόνια πριν, σε ένα περίεργο μέρος βρέθηκα να ακούω αυτό το τραγούδι. Από τότε, κάθε φορά που το ακούω τυχαία μου δημιουργείται το ίδιο σφίξιμο με αυτό της πρώτης φοράς. Μια πικρή νοσταλγία για μια μελλοντική ανάμνηση. Ένα χαμόγελο και ταυτόχρονα μια ενοχή.
Όταν ακούω αυτό το τραγούδι θυμάμαι εκείνη την πρώτη φορά. Σα να δίνω κάθε χρόνο πανελλήνιες. Για φαντάσου. Ποιος θα μου το έλεγε ότι θα μου άρεσε. Μια πικρή νοσταλγία.
Τώρα θα ξαναβρεθώ στο ίδιο μέρος. Ίσως να μην είναι όπως τότε. Σίγουρα όχι.

Ευτυχώς που υπάρχουν τα τραγούδια να μου θυμίζουν τα μέρη που έχασα- να μου φέρουν πίσω εκείνη τη στιγμή. Τα τραγούδια που της μνήμες ανασταίνουν σα να είναι εραστές.