Είτε στο ίδιο μέρος είτε σε καινούριο
είτε μόνοι είτε μαζί
η απόδραση παραμένει μοναδική.
Μακρυά. Απλά μακρυά.

Ο καιρός, ο χρόνος, ο αέρας. Τα λόγια. Όλα διαφορετικά.
Η απόδραση είναι μοναδική.
Μακρυά από όλα.

καλές διακοπές

20-07-2009

Στο Σούνιο

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη...

(Απόσπασμα από "Επί Ασπαλάθων", Γ. Σεφέρης

Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι

Δυο χρόνια πριν, σε ένα περίεργο μέρος βρέθηκα να ακούω αυτό το τραγούδι. Από τότε, κάθε φορά που το ακούω τυχαία μου δημιουργείται το ίδιο σφίξιμο με αυτό της πρώτης φοράς. Μια πικρή νοσταλγία για μια μελλοντική ανάμνηση. Ένα χαμόγελο και ταυτόχρονα μια ενοχή.
Όταν ακούω αυτό το τραγούδι θυμάμαι εκείνη την πρώτη φορά. Σα να δίνω κάθε χρόνο πανελλήνιες. Για φαντάσου. Ποιος θα μου το έλεγε ότι θα μου άρεσε. Μια πικρή νοσταλγία.
Τώρα θα ξαναβρεθώ στο ίδιο μέρος. Ίσως να μην είναι όπως τότε. Σίγουρα όχι.

Ευτυχώς που υπάρχουν τα τραγούδια να μου θυμίζουν τα μέρη που έχασα- να μου φέρουν πίσω εκείνη τη στιγμή. Τα τραγούδια που της μνήμες ανασταίνουν σα να είναι εραστές.

Νομίζω οτί είμαι αρκετά συνεπής και αξιόπιστη στο διαδικτυακό ραντεβού μου με τους θαυμαστές μου (?), αν ανανεώνω τις αναρτήσεις κάθε....μισό χρόνο ας πούμε?

Ας είναι, λίγες και καλές.....

Για το καλοκαίρι λοιπόν, ένα ανάλαφρο τραγούδι, εξαιρετικά αφιερωμένο στον άνθρωπο που έχω καθημερινά απέναντί μου- και ας κάνω λάθος στον χρόνο με τον βοριά :)

Μη σταματάς να λες πως μ' αγαπάς
και ας είναι τώρα ψέμα
είναι φορές που θέλεις να πονάς να φτάνεις ως το τέρμα

Κανείς δεν ξέρει ο χρόνος τι θα φέρει
κι αν κάνεις λάθος στο νέο στου το πάθος
μα θα 'μαι εδώ και θα σε περιμένω
σαν ένα κάρβουνο για πάντα αναμμένο

Μη σταματάς να λες πως μ' αγαπάς
και ας είναι από συνήθεια
χίλιες φορές στο χτες να με πετάς
παρά στη μαύρη αλήθεια