Absolute begginers. Εξαιρετικά αφιερωμένο για το 2008

I've nothing much to offer

There's nothing much to take

I'm an absolute beginner

And I'm absolutely saying

As long as we're together

The rest can go to hell

I absolutely love you

But we're absolute beginners

With eyes completely open

But nervous all the same

If our love song

Could fly over mountains

Could laugh at the ocean

Just like the films

There's no reason

To feel all the hard times

To lay down the hard lines

It's absolutely true

Nothing much could happen

Nothing we can't shake

We're absolute beginners

With nothing much at stake

As long as you're still smiling

There's nothing more I need

I absolutely love you

But we're absolute beginners

But if my love is your love

We're certain to succeed

If our love song

Could fly over mountains

Sail over heartaches

Just like the films

There's no reason

To feel all the hard times

To lay down the hard lines

It's absolutely true

....εσείς μας κάνατε κουκουλοφόρους (σε συνέχεια της ανάρτησης στην χώρα του ποτέ ποτέ).

βγήκαμε εξαγριωμένοι στους δρόμους για έναν φόνο. Σκοτώθηκε ο αδερφός μας, ο φίλος μας, το παιδί μας

Για πολλούς, ο Αλέξης ήταν μέλος της οικογένειας τους, και ο ξαφνικός του θάνατος πάγωσε ολονών τις σκέψεις. Την άρνηση ακολούθησε ο θυμός, και τον θυμό η λύπη. Και μετά η σιωπή.

Τις τελευταίες δέκα μέρες, χιλιάδες παιδιά, φώναξαν για το μέλλον τους και την αδικία. Εκτονώθηκαν στον δρόμο, άφησαν με το δικό τους σημάδι την παρουσία τους. Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να πνίξουν την σιωπή.

Αυτή η σιωπή είναι αβάσταχτος πόνος. Δεν συγκρίνεται με καμία ζημιά. Δεν απαλύνεται με καμία τιμωρία. Είναι η σιωπή για ένα μέλλον που ήδη γράφτηκε, για ένα παρλεθόν που δεν γυρνάει. Είναι η σιώπη αυτών των παιδιών για το μέλλον που είναι αναγκασμένα να δεχτούν, για το παρελθόν που κάποιοι άλλοι τους κληροδότησαν. Αυτή η σιωπή είναι αβάσταχτος πόνος.

Προσωπικά, αναρωτιόμουν γιατί δεν φώναζαν εδώ και καιρό. Προσωπικά, φοβάμαι οτι σύντομα θα γυρίσουν πίσω στην σιωπή τους.

Αυτά τα παιδιά, εσείς του χτές, διεκδικούν το μέλλον τους. Μέσα από την δική τους απελπισμένη δημιουργικότητα. Με τον τρόπο που εσείς τους δείξατε. Δεν σκέφτονται πια. Μόνο εκτωνόνονται και εκλιπαρούν για το μέλλον τους.

Και εσείς τα κοιτάτε. Και υπομονετικά περιμένετε την στιγμή που δεν θα αντέξουν άλλο από τα δακρυγόνα, θα προφυλάξουν τα μάτια τους με τις κουκούλες, την αναπνοή τους με τις μάσκες, αλλά και πάλι, γρήγορα θα φύγουν από τον δρόμο- πίσω και πάλι στην σιωπή τους.

Χωρίς τίτλο

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Καλοκαίρι στους δρόμους της Αθήνας. Φθινώπορο στα χέρια εκείνων που αγαπώ. Χειμώνας στο σπίτι μου. Άνοιξη στα αγαπημένα μου τραγούδια.
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η δίψα. Η πείνα. Ο σκύλος του γείτονα. Το ξυπνητήρι. Το άγχος.
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Χτες το βράδυ, με την Ελιάνα και την Ελίζα. Δεν θυμάμαι με τι, δεν έχει και πολύ σημασία. Σημασία έχει η ανάμνηση της σκηνής.
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Το πιο γνωστό: απότομη
Το πιο καλό: I think that I'm a good listener
Το πιο κακό: Θέλω να γίνεται πάντα ότι λέω, με τον τρόπο που το λέω, γιατί νομίζω πως μόνο εγώ έχω δίκιο!
Το πιο σπαστικό: πετάγομαι συνέχεια και κάνω άσχετες ερωτήσεις (μάλλον τελικά δεν είμαι τόσο καλή ακροάτρια...)
Το πιο κρυφό: ιδιαίτερα συναισθηματική
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Είμαι χύμα (όπως λέει και η μαμά). Το οποίο σημαίνει ότι χάνω συνέχεια πράγματα, ξεχνάω να κάνω δουλειές, όταν βαριέμαι ιδίως, δεν έχω ούττε ιερό ούτε..........
6. Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα δικά μου. Βασικά ψέμματα λέω. Απλά στα δικά μου δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς παρά να ζήσω μαζί τους. Στα λάθη των άλλων θα έλεγα οτι είμαι αρκετά σκληρή.
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσθε περισσότερο;
Χα χα χα. Με αυτή που θα βρει την φόρμουλα για παγκόσμια ειρήνη, ευημερία και αγάπη. Ίσως και με αυτή που θα αντικαταστήσει τα λεφτά με χαμόγελα. χα χα χα
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Μάνος Στεφανίδης. Δημήτρης Φιλιππίδης.
11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άνδρα;
Να χαιδεύει ωραία
12. ... και σε μια γυναίκα;
Ξέρω γω?να χαιδεύει ωραία?
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
ο σκύλος μου είναι gay λαλαλα
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε, κάνοντας ντους;
πέριστέρια άσπρα πετούν
στο μπαλκόνι σου ίσως να 'ρθουν
δέσε στο πόδι τους άσπρο χαρτί
στείλε ένα μήνυμα σ' όλη τη γη
θα περάσουν βουνά και θάλασσες
.
.
.
15. Το βιβλίο, που σας σημάδεψε;
A thousand Plateaus
16. Η ταινία, που σας σημάδεψε;
χμ. Το 'the hours' για τους χαρακτήρες, το 'apocalypse now' για την φρίκη της πρώτης σκηνής, το 'the piano' για την μουσική.
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
εδώ είμαστε! και την περίμενα αυτή την ερώτηση για να επιδείξω τις καλλιτεχνικές μου γνώσεις και απόψεις, χε χε. Θα πω λοιπόν...τον Dali- έτσι γιατί είμαι και πολύ ψαγμένη
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
ο συνδυασμός: μπλε του αιγαίου, άσπρο των κυκλαδίτικων σπιτιών
19. Ποια θεωρείτε ως μεγαλύτερη επιτυχία σας;
τους φίλους μου. Γιατί άλλωστε, είναι καθαρά προσωπική αυτή η επιτυχία!
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Δεν πίνω. Το απαγορεύει η θρησκεία μου. Μα τον Αλλαχ!
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
που δεν αγαπάω συνέχεια τους γονείς μου.
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
έναν άσχημο freddo. καφέ στην 'παραλία'. την κίνηση. τις προκατ πατάτες και την τιμή τους στο rock. να μην βρίσκω να παρκάρω. να βρίσκει ο μπροστινός όμως. τις θερμίδες των φαγητών. τα ρούχα που δεν μου κάνουν και σταματάω εδω.
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
αλλάζω την ερώτηση: όταν δεν σχεδιάζετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία?
σκέφτομαι. και μετά σχεδιάζω ότι σκέφτηκα.
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
ότι είναι κάποιος στο σπίτι. Ότι θα μου πατήσει αυτοκίνητο το πόδι. Οτι θα πεθάνω από ασθένια. οτι δεν θα πάρω ποτέ πτυχίο.
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Α, σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Όταν βαριέμαι να πάω κάπου, όταν βαριέμαι να σηκώσω το τηλέφωνο, όταν κερατώνω φυσικά (που δεν έχει γίνει ποτε!!!!). Α, και όταν κοιμάμαι. Μα ποτέ δεν το έχω παραδεχτεί όταν με παίρνουν τηλ!
26. Ποιο είναι το μόττο σας;
ωχ τώρα, πρέπει να βρω κάποιο και να είναι και 'πνευμαώδες'???ξέρω γω, ίσως το 'ολα είναι δρόμος'
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Δεν θέλω να πεθάνω!
28. Εάν συναντούσατε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
πότε ερωτεύτηκε τελευταία φορά. Και τι πραγματικά συνέβη με τους πιθήκους και μεταλλαχτηκαν σε άνθρωποι.
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσθε αυτό τον καιρό;
Βαριέσαι να ακούσεις.

Μια συννεφιασμένη κυριακή

Της εξοχής τα πρωινά

θα τα βρούμε ξανά

αγκαλιά στο κρεβάτι

και δεν πειράζει που τόσο νωρίς

θα κοιτάμε χωρίςνα γυρεύουμε κάτι

Της σιγουριάς τα υλικά

είναι λόγια γλυκά

σε κασέτες γραμμένα

γι' αυτά που ήρθανε τόσο αργά

μα τα πήρε η καρδιάμε τα χέρια ανοιγμένα

Η Σωτηρία της ψυχής

είναι πολύ μεγάλο πράγμα

σαν ταξιδάκι αναψυχής

μ' ένα κρυμμένο τραύμα

Μια παραλία ερημική

και ν' απλώναμε εκεί

της ζωής μας το βήμα

και δεν πειράζει που τόσα φιλιά

πριν να γίνουν παλιάτα τα πάρει το κύμα

Κι εκεί στην άκρη της γραμμής

θα χαρίζουμε εμείςτα παλιά μας κομμάτια

σ' αυτά που ήτανε τόσο μικρά

μα που ρίχναν σκια

για να μοιάζουν παλάτια

All you need is light

"walk with shining ubrellas"
inspired by a scene in the film 'blade runner'

Από την έκθεση: light+ building.
Φρανφούρτη, 2008

The end

Δε νομίζω οτι έχω δει καλύτερη εισαγωγή ταινίας από αυτήν. Οι φίλοι μου οι αρχιτέκτονες τώρα θα κρυφογελούν (ξέρουν αυτοί)αλλά μάλλον θα κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι τους.

Ο λόγος όμως που αναρτώ το συγκεκριμένο video εδώ, δεν είναι μόνο για τις εικόνες του. Είναι και για το τραγούδι. Καλή ακρόαση.

This is the end...beautiful friend...this is the end...my only friend, the end...of our elaborate plans, the end...of everything that stands, the end

No safety or surprise, the end...I'll never look into your eyes...again

Can you picture what will be...so limitless and free...desperately in need...of some...stranger's hand...in a...desperate land...

Lost in a Roman...wilderness of pain...and all the children are insane...all the children are insane...waiting for the summer rain...

..........................................................................................

The killer awoke before dawn, he put his boots on...he took a face from the ancient gallery...and he walked on down the hall...he went into the room where his sister lived, and...then he...paid a visit to his brother, and then he..he walked on down the hall, and..and he came to a door...and he looked inside

Father, yes son, I want to kill you

Mother...I want to.........

.............................................................................

Kill, kill.................

This is the end...beautiful friend...this is the end...my only friend,

the end

It hurts to set you free...but you'll never follow me...the end of laughter and soft lies...the end of nights we tried to die

This is the end

Καλό ταξίδι

Ότι και αν κανετε αυτό το τριήμερο, φύγετε μακρυά, προς άγνωστους τόπους. Δικούς σας άγνωστους τόπους.
Καλό σας ταξίδι!

Μια ευχή

...μια ψυχή που αγαπά, ζητά ουρανό...

με πολύ λιγότερες απο 70 λέξεις, η φωτογραφία μίλησε σε εμένα και μου θύμησε τον συγκεκριμένο στίχο του τραγουδιού "μια ευχή" (Κ. Βήτα, Δήμητρα Γαλάνη).
Το παιδί δεν χάνει το μπαλόνι από τον άνεμο. Το παιδί αγαπάει, με τον πιο αγνό τρόπο που μόνο τα παιδιά μπορούν να αγαπήσουν, και αφήνει την αγάπη του- το μπαλόνι καρδιά- στον ουρανό, για να κάνει μία ευχή: η αγάπη μου να φτάσει μέχρι τα αστέρια και να γεμίσει όλο τον κόσμο. Αγνή αγάπη να γεμίσει όλος ο κόσμος.

Με την σειρά μου και εγώ, για να συνεχίσω αυτό το παιχνίδι, που ξεκίνησε από τον http://kitchendangerous.blogspot.com/ και συνεχίστηκε από την http://potepote.blogspot.com/ αναρτώ μία φωτογραφία και περιμένω να την κάνετε δικιά σας. Οι τρεις πρώτοι που θα τηλεφωνήσουν τώρα...

Eurovision 2008

έχω να ασχοληθώ με το blog μου πάρα πολύ καιρό (και για διάφορους λόγους), και ενώ τα νέα της επικαιρότητας, δόξα το θεό, δεν στερούνται της σοβαρότητας και τα σημασίας που θα έπρεπε να έχουν (βλ. σκοπιανό, block στους bloggers κτλ), είναι πραγματικά απορίας άξιον πως επιλέγω το θέμα της eurovision για να κάνω δυναμικό comeback!Τι να σας πω, απάντηση δεν έχω, καθησυχαστικό για την περίπτωση μου είναι οτι και εγώ ακόμα απορώ.

Η επιλογή έγινε ως εξής:

-έκατσα μπροστά από τον υπολογιστή μου και θυμήθηκα ότι εδώ και αρκετό καιρό δεν έχω ασχοληθεί με την προσωπική μου ιστοσελίδα (special thanx στον Άγγελο που μου το θύμισε)-εισήλθα (όπως είναι ελληνιστί το log in) και άρχισα να το ανανεώνω (Πετ, έβαλα το blog σου στα links μου)

-και εκεί που σκεφτόμουν πως θα σχολιάσω το φλέγον θέμα των blogs- bloggers- λογοκρισία- και άλλες τέτοιες μ_____ες, είπα να βάλω ένα τραγουδάκι, γιατί πρωί είναι, να μου φτιάξει την διάθεση

-Θυμήθηκα λοιπόν ότι τις προάλλες που είχαμε μαζευτεί με φίλους για τον ημιτελικό της eurovision (να είναι καλά ο θεσμός που αποτελεί αφορμή για ομαδικές συνευρέσεις, και η αβάσταχτη ελαφρότητα του μου μας επιτρέπει να λέμε και καμιά βλακεία βρε αδερφέ!) μου είχε αποτυπωθεί ένας ρυθμός τον οποίο σιγοτραγουδούσα υποσυνείδητα- το τραγούδι της Κύπρου για το 2008.

- το έψαξα λοιπόν στο youtube και σας το παραθέτω- γιατί, ακόμα και να πατώσει στην eurovision (ποιος χ____ε άλλωστε) θα ακουστεί πολύ και θα αρέσει πολύ, σε Ελλάδα και Κύπρο. Eμένα προσωπικά μου αρέσει τόσο πολύ, που όταν το άκουσα μου έφτιαξε η διάθεση και βαριέμαι τώρα να ασχοληθώ με τα σοβαρά που μας απασχολούν. Άλλη μέρα.....

Καλή ακρόαση- και αν δεν σας αρέσει- ε, δεν πάθαμε και τίποτα!!!

2008- Καλή χρονια?