I am a queen and I have a biggg castle

Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει συγκεκριμένες μέρες από την σχολική μου περίοδο. Καλοκαίρι. Βράδυ. Μουσική, σκοτάδι, κόσμος, και όμως, αυτοί οι στίχοι με στέλνανε σε μοναχικά ταξίδια.
Από τότε αναρωτιόμουνα 'τι θέλει να πει ο ποιητής'. Δεν ΄το έμαθα ποτέ. Ούτε καν είχα βρει μία ικανοποιητική απάντηση.
Σχεδόν 10 χρόνια μετά και το ξανάκουσα τυχαία πριν από κάποιες ώρες. Όταν διάφορες αναμνήσεις, ξεχασμένες τις περισσότερες φορές, για κάποιο λόγο μου αφυπνίζονται, τότε νιώθω τα μάτια να γυρνάνε πίσω ακριβώς εκείνη την στιγμή και να μου δίνουν έντονες, στιγμιαίες δόσεις, αληθινά χρονικά dt και ταυτόχρονα μία γεύση παλιά, ξεχασμένη αλλά και τόσο γνωστή. Είναι ίσως λυπηρό αλλά τελικά τέτοιες αναμνήσεις είναι η απόδειξη της ζωής μας. Πιστεύω όμως ότι δεν πειράζει να ξεχνάμε. Αρκεί όταν θυμηθούμε να αισθανθούμε.

p.s. χαίρομαι πολύ που το θυμήθηκα μαζί σου αυτό το τραγούδι.

Στούς δύο τρίτος δεν χωρεί

Η αλλιώς: όλοι οι καλοί χωράνε.

Καθόμουνα και εγώ σε μία γωνία και παρατηρούσα όλους τριγύρω μου, χωρίς να ενοχλώ ή να προσβάλλω κανέναν. Έτσι όπως επεξεργαζόμουν τις ατέλειες του καθενός, έρχεται κάποιος από πίσω μου και μου ψιθυρίζει στο αυτί: "εγώ ξέρω που είναι". Γυρνάω και βλέπω έναν νεαρό άντρα να απομακρύνεται με γρήγορο ρυθμό. Τον ακολουθώ από πίσω και τεντώνω το χέρι μου για να τον πιάσω.

-Στάσου λίγο, μάλλον έκανες κάποιο λάθος

- Έτσι πιστεύεις?

-Γνωριζόμαστε?

-Δεν θες να μάθεις που είναι?

-ha, not really, εκτός αν μου πεις ποιό και τέλος πάντων από που σε ξέρω.

-πάρε αυτό.

μου πιάνει το χέρι και μου βάζει ένα χαρτί στην παλάμη μου. Σηκώνω το χέρι μου να δω τι είναι. Μια φωτογραφία. Έμεινα λίγα δευτερόλεπτα να την κοιτάω χωρίς να σκέφτομαι. Χάθηκα στιγμαία.

-Μα.......δεν καταλαβαίνω, είπα σηκώνοντας ταυτόχρονα τα μάτια μου.

Δεν ήταν κανείς εκεί.

Σήμερα γιορτάζουν οι άγγελοι

Α long- λονγκ time ago

Αγαπημένοι 13 φίλοι του blog μου (μια χαρά είμαστε, φτιάχνουμε και ομάδα). Χθες καθόμουν και έβλεπα τηλεόραση και έτυχα πάνω σε κάτι μεσημεριανές εκπομπές (με έμφαση στο έτυχε). Παρόλαυτα αυτά, έιχαν ένα πολύ διασκεδαστικό βιντεάκι με παλιές διαφημίσεις, κάποιες από τις οποίες παραθέτω εδώ, κάνοντας ταυτόχρονα ένα testaki:

1. Aν θυμάσαι αυτή την διαφήμιση, σημαίνει οτι είσαι αρκετά μεγάλος ώστε να την έχεις ζήσει, αλλά αρκετά μικρός ώστε να θυμάσαι τα λόγια της. Είσαι ακόμα πολύ νέος χωρίς αυτό όμως να σημαίνει οτι δεν έχεις μεγαλώσει. Σε μία δεκαετία τα ξαναλέμε...
(1992)


2. Κάτι σου θυμίζει. Δεν θυμάσαι καθόλου πόσο χρονών ήσουν αλλά είσαι σίγουρος ότι την ξέρεις. Δυστυχώς φίλε μου, τα νέα είναι δυσάρεστα. Η δεκαετία για σένα έχει περάσει κατα πολλού. Παρόλαυτα έχεις μια τελευταία ελπίδα να την πέτυχες στα τελευταία της, καθώς αυτή η διαφήμιση παιζόταν χρόνιαααα
(1984)

3. Όχι. Και να την θυμάσαι μην το πεις σε κανέναν. Γύρισε την πλάτη σου, και σκούπισε γρήγορα το δάκρυ που μόλς κύλισε από το δεξί σου μάτι. Το αριστερό έχει πρεσβυωπία και ευτυχώς δεν είδε καλά. Τα εγγόνια καλά?


4. Αφιερωμένη στην γιαγιά μου, τον παππού μου, τον Μητσοτάκη και τον Ανδρέα Παπανδρέου (ζωή σε λόγου μας)